Garam belum disaring

Rencana utama: Garam laut, Garam Batu dan Fleur de sel

Garam-garam semulajadi yang berbeza mempunyai kandungan mineral yang berbeza, memberikan rasa yang unik. Fleur de sel, garam semulajadi laut dituai dengan tangan, mempunyai rasa yang unik berbeza dari satu kawasan ke kawasan yang lain.

Beberapa pihak mendakwa garam laut yang belum disaring mempunyai lebih khasiat daripada yang disaring. Walau bagaimanapun, ada beberapa pihak mendakwa garam laut atau batu tidak mempunyai garam iodin yang cukup untuk mencegah penyakit-penyakit kekurangan zat seperti beguk.

Garam yang telah disaring

Garam yang telah disaring, di mana ia selalu dipakai pada masa kini, kebanyakkan ialah merupakan garam daripada jenis natrium klorida. Hanya 7% garam yang telah disaring dijadikan sebagai bahan perasa. Kebanyakannya dijual untuk kegunaan industri daripada pembuatan pulpa dan kertas hinga kepada bahan pewarna untuk tekstil dan fabrik, pembuatan sabun dan bahan pencuci. Ia juga mempunyai nilai komersil yang amat tinggi.

Pembuatan dan penggunaannya merupakan antara penggunaan bahan kimia tertua. Garam juga boleh didapati daripada air laut, kebiasaannya di kawasan yang agak cetek dan menerima cahaya matahari. Garam yang didapati daripada cara ini juga dikenali sebagai garam teluk, namun ia lebih dikenali sebagai garam laut ataupun garam solar. Kini, kebanyakan garam yang disaring disediakan daripada garam batu: deposit mineral yang boleh dimakan. Garam-garam batu ini terbentuk dari kawasan-kawasan tasik lama yang telah tersejat. Deposit-deposit ini mungkin digali ataupun melalui penurasan air. Penurasan air menghancurkan garam dan larutan itu akan dipam ke permukaan di mana garam akan dipungut.

Selepas garam mentah diperolehi, ia kemudiannya disaring untuk membersihkannya dan memperelokkan lagi kualiti dan cirinya.Penyaringan juga biasannya juga terdapat pemprosesan penghabluran semula. Dalam proses penghabluran, larutan garam itu akan dikenakan bahan kimia yang mengasingkan bahan-bahan asing (kebanyakkanya magnesium dan garam kalsium). Beberapa fasa penyejatan juga digunakan untuk mendapatkan kristal natrium klorida yang asli yang kemudiannya dikeringkan.

Bahan anti penggumpalan (dan kalium iodida, untuk garam iodin) kebiasaannya ditambah pada masa ini. Bahan ini merupakan bahan kimia hygroscopic yang menyerap kelembapan, dan juga mengelakkan hablur-hablur garam daripada melekat antara satu sama lain. Sesetengah bahan anti penggumpalan adalah seperti trikalsium fosfat, kalsium ataupun magnesium karbonat, asid lemak garam (garam asid), magnesium oksida, silikon dioksida, natrium alumino-silikat, and alumino-kalsium silikat. Banyak perhatian telah diambil disebabkan kemungkinan kesan-kesan toksik kesan dari aluminium di dalam dua kompaun, namun kedua-dua Kesatuan Eropah dan Persatuan Pemakanan Amerika Syarikat membenarkan penggunaannya dalam kadar terkawal.

Garam yang telah disaring akhirnya sedia untuk dipaketkan dan diguna untuk tujuan komersial.

Garam Makan

Garam makan merupakan garam yang telah disaring dan hampir asli (95% ataupun lebih) Natrium Klorida. Ia kebiasaannya mengandungi bahan yang mengelakkannya dari bergumpal. Ia merupakan perbuatan biasa bagi meletakkan beberapa butir beras di atas bekas garam untuk menyerap lebih banyak kelembapan apabila bahan anti penggumpalan tidak mencukupi. Garam makan juga biasannya diiodinkan; sejumlah kalium iodida ditambah sebagai bahan diet sampingan. Garam makan biasanya digunakan untuk memasak dan juga sebagai bahan perasa yang diletakkan di atas meja. Garam teriodin amat sesuai untuk mengurangkan kadar kekurangan iodin di negara asal penggunaannya. Iodin adalah amat penting untuk mengelakkan kekurangan penghasilan hormon tiroid (hypothairoidisme), yang menyebabkan goitre, cretinisme pada kanak-kanak dan myxedema pada orang dewasa.

Garam makan kini digunakan di seluruh dunia.